Sakramentalia to znaki święte, które z pewnym podobieństwem do sakramentów oznaczają skutki, przede wszystkim duchowe, a osiągają je przez modlitwę Kościoła.
Błogosławieństwa ustanowione przez Kościół są widzialnymi znakami, przez które “wyraża się i w sposób właściwy poszczególnym znakom urzeczywistnia” uświęcenie ludzi w Chrystusie oraz uwielbienie Boga, które stanowią cel, do jakiego zmierzają wszystkie inne dzieła Kościoła.
Użycie sakramentaliów należy do kompetencji każdego kapłana. Ich moc jest uzależniona od osobistej wiary kapłana i od współpracy przyjmującego dane sakramentalium przez akty wiary, miłości i żalu. Moc sakramentaliów leży we wstawienniczej modlitwie Kościoła, w imieniu którego kapłan błogosławi, poświęca lub egzorcyzmuje osoby i przedmioty.
Święta Matka Kościół ustanowił sakramentalia. Są to znaki święte, które z pewnym podobieństwem do sakramentów oznaczają skutki, przede wszystkim duchowe, a osiągają je przez modlitwę Kościoła. Przygotowują one ludzi do przyjęcia głównego skutku sakramentów i uświęcają różne okoliczności życia”
Moc Krzyża Świętego jest historyczną prawdą a zarazem dogmatem naszej religii. Skoro do tego znaku rzadko się uciekamy, nie możemy doznać zeń żadnej pomocy, ale jedynie przypisać sobie słabą wiarę.
Pamiętajmy, że różaniec – jak to napisał św. o. Maksymilian Maria Kolbe – jest “strzelaniem do szatana”. Z różańcem są też związane obietnice Matki Bożej dane błogosławionemu Alanowi de la Roche. Obietnice mówią o skutkach duchowych dla wszystkich tych, którzy rozważają tajemnice Pisma Świętego opisane w modlitwie różańcowej.
To najsłynniejszy medalik świata, przedstawiony przez Matkę Bożą św. Katarzynie Laboure w 1830 roku. Matka Boża zlecając wybicie medalu dałą obietnicę, że “Wszystkie osoby, które go nosić będą na szyi, otrzymają wielkie łaski.
Słowo „szkaplerz” oznacza z łac. szatę okrywającą plecy i piersi. Szkaplerz karmelitański składa się z dwóch prostokątnych kawałków brązowego sukna z naszytymi wyobrażeniami Matki Bożej na jednej części oraz Najświętszego Serca Pana Jezusa na drugiej. Połączone są one ze sobą tasiemkami tak, że jedna część znajduje się z przodu, a druga z tyłu klatki piersiowej. Szkaplerz jest noszony również w postaci medalika.